Eminēnt

Eminēnt

Eminēnt (v. lat.); hervorragend, erbaben, vorzüglich. Eminentissĭmus sehr ausgezeichnet; später Titel, so v.w. Eminenz; davon Eminentĭa Hervorragung, bes. an einem Knochen, z.B. Eminentia pyramidalis, s.u. Ohr; u. Eminenz, im 7. Jahrh. [674] Titel der Bischöfe, auch Titel der seither Illustrissimi u. Reverendissimi genannten Cardinäle; durch eine Verordnung des Papstes Urban VIII. 1630 auch Titel der geistlichen Kurfürsten u. der Großmeister des Johanniterordens. Eminenzweg, in der scholastischen Theologie die Schlußart, nach welcher man Gott als dem Schöpfer die Eigenschaften der Geschöpfe im höchsten Grade beilegte.


Pierer's Lexicon. 1857–1865.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Schlagen Sie auch in anderen Wörterbüchern nach:

  • éminent — éminent, ente [ eminɑ̃, ɑ̃t ] adj. • 1216; lat. eminens 1 ♦ Vx Élevé (lieu). 2 ♦ (XVIe) Mod. Qui est au dessus du niveau commun, d ordre supérieur. ⇒ élevé, exceptionnel, 1. insigne. Il a rendu d éminents services. « trois sortes de personnes [ …   Encyclopédie Universelle

  • éminent — éminent, ente (é mi nan, nan t ) adj. 1°   Qui s élève, qui est plus haut que le reste. Lieu éminent. •   Nous allons dans le champ prendre nos avantages, Des éminents endroits nous saisir promptement, TRISTAN Panthée, IV, 3. 2°   Fig. Très grand …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • eminent — EMINÉNT, Ă, eminenţi, te, adj. Care se distinge prin calităţi (intelectuale) deosebite; excepţional, superior, remarcabil, excelent. – Din fr. éminent, lat. eminens, ntis. Trimis de romac, 07.10.2008. Sursa: DEX 98  Eminent ≠ mediocru Trimis de… …   Dicționar Român

  • éminent — ÉMINENT, ENTE. adject. Haut, élevé. Un lieu éminent. [b]f♛/b] Il signifie figurément, Excellent, et surpassant tous les autres. Un homme éminent en doctrine, en piété, d un savoir éminent. Qui a des qualités éminentes. D une éminente vertu. Dans… …   Dictionnaire de l'Académie Française 1798

  • eminent — Adj bedeutsam, groß, herausragend erw. fremd. Erkennbar fremd (17. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus frz. éminent, dieses aus l. ēminēns ( entis), dem PPräs. von l. ēminēre herausragen , zu l. minae Zinnen, hochragende Spitzen , das zur Sippe von l.… …   Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache

  • Eminent — Em i*nent, a. [L. eminens, entis, p. pr. of eminere to stand out, be prominent; e out + minere (in comp.) to project; of uncertain origin: cf. F. [ e]minent. Cf. {Menace}.] 1. High; lofty; towering; prominent. A very eminent promontory. Evelyn… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • eminent — EMINENT, [emin]ente. adj. Haut elevé. Un lieu eminent. Il sign. fig. Excellent, & surpassant tous les autres. Un homme eminent en doctrine, en pieté, d un scavoir eminent. qui a des qualitez eminentes. une eminente vertu. Il s employe quelquefois …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Eminent — may refer to: *Eminent domain, the power of a state to acquire private property without the owner s consent *Eminent Technology, an American manufacturer of audio equipment *Eminent NV, a Dutch manufacturer of electronic keyboard instruments such …   Wikipedia

  • eminent — early 15c., from M.Fr. éminent (13c.) or directly from L. eminentem (nom. eminens), prp. of eminere stand out, project, from ex out (see EX (Cf. ex )) + minere, related to mons hill (see MOUNT (Cf. mount) (n …   Etymology dictionary

  • eminent — »hervorragend, außerordentlich«: Das Adjektiv wurde im 18. Jh. relatinisiert aus gleichbed. frz. éminent, das auf lat. eminens, das Part. Präs. von e minere »heraus , hervorragen«, zurückgeht. Das zugrunde liegende Verb lat. *minere ist als… …   Das Herkunftswörterbuch

  • eminent — ► ADJECTIVE 1) respected; distinguished. 2) outstanding or conspicuous: the eminent reasonableness of their claim. DERIVATIVES eminently adverb …   English terms dictionary

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”